Hondje met een vergeten naam

Ach vooruit, stroop dat hondje (waarvan ik de naam ben vergeten)

Er zijn momenten in het leven waarop we allemaal wel eens iets vergeten. Een naam, een afspraak of zelfs het uitlaten van de hond. Maar wat als je de naam van je eigen hond vergeet? Dat overkwam mij laatst met mijn trouwe viervoeter.

Ik herinner me nog goed hoe ik hem vond, dat schattige puppy met zijn grote ogen en zachte vacht. Ik noemde hem meteen “Buddy” en we waren onafscheidelijk. Maar naarmate de jaren verstreken, begon de naam langzaam uit mijn geheugen te vervagen. En op een dag stond ik daar, roepend naar mijn hondje, maar geen reactie op zijn naam.

Maar ondanks mijn vergeetachtigheid, bleef hij altijd bij me. Hij kwam kwispelend naar me toe als ik riep, ook al wist ik zijn naam niet meer. En zo besloot ik om hem gewoon “hondje” te noemen, een naam die hij net zo goed vond als de vorige.

Dus nu ga ik elke dag met mijn hondje wandelen, mijn trouwe metgezel waarvan ik de naam ben vergeten. En hoewel het soms lastig is om hem aan anderen voor te stellen, maakt het me niet uit. Want voor mij is hij gewoon mijn hondje, ongeacht zijn naam.