Gedicht Met Bevriezingsverschijnselen

In de koude wintermaanden
Zijn mijn gedachten bevroren
Als ijsbloemen op een raam
Verstijfd en onbewogen

Mijn woorden stokken in mijn keel
Als een bevroren rivier
Geen warmte, geen leven meer
Alleen de kou, kil en vier

Ik voel de bevriezingsverschijnselen
Langs mijn ruggengraat omhoog kruipen
Een ijzige greep die me verstikt
Mijn hart doet bevriezen en verstompen

Maar ergens diep van binnen
Brandt nog een klein vuurtje
Een sprankje hoop, een zuchtje liefde
Dat me verwarmt en doet ontdooien

Langzaam smelt de ijskorst
Die mijn ziel gevangen hield
En mijn gedachten stromen weer
Als een vrije rivier, onbelemmerd en vrij

Ik laat de bevriezingsverschijnselen los
En omarm de warmte van het leven
Met open armen en een open hart
Klaar om te stralen en te geven

Dus laat de kou maar komen
Ik zal niet meer bevriezen
Mijn gedicht zal altijd blijven stromen
En mijn hart zal altijd blijven verliezen.